Soms zijn er onderwerpen waarvoor je gestudeerd moet hebben om erover te kunnen schrijven. Liefst ook een titel daarin behaald. Maar, moet dat nu echt een vaste regel zijn?
Het is afhankelijk van de vraag vanuit welke positie jij jouw artikel wilt schrijven. Een artikel geschreven vanuit een professionele positie wordt doorgaans serieus genomen. Maar, als iemand een artikel schrijft vanuit een privé-positie dan ligt het toch iets anders. Toch kan zo'n persoon op eenzelfde manier een onderwerp benaderen zoals een professional doet. De regel is namelijk heel simpel: je dient het onderwerp van meet af aan gevolgd te hebben. Dit kan een heel decennium bestrijken - zelfs langer. Dat is bij mij het geval. Ik volg Putin sinds 2005. Echter, de voorgeschiedenis hebben mensen van mijn generatie zelf kunnen zien, zij het op een afstand van een slordige 500 kilometer.
Een van de dingen die mij zijn bijgebleven is de vlucht van een grote groep Oostduitsers naar het voormalige Tsjecho-Slowakije, dat nu Tsjechische Republiek heet. De vluchtelingen wisten de Duitse ambassade in Praag te bereiken alwaar zij bescherming kregen aangeboden. Zo raakte Tsjecho-Slowakije verzeild in de politieke onrust in Oost Duitsland.
De toenmalige West Duitse minister van buitenlandse zaken, Dietrich Genscher wist bij de Tsjechische regering voor elkaar te krijgen om de gevluchte Oostduitsers naar West Duitsland te laten gaan. Het is deze gebeurtenis dat de val van het IJzeren Gordijn inluidde.
Wat heel veel mensen niet (meer) weten is dat met de val van het IJzeren Gordijn ook de tegenhanger van de NAVO, het Warsaw Pact omviel. Zo lag min of meer de weg open voor uitbreidingen richting oosten. Grote misverstand? De gedachte als zou de Europese Unie en de NAVO zijn gaan uitbreiden. In werkelijk waren de voormalige Warsaw-Pact landen die voor de uitbreiding zorgden. Zij waren degenen die kozen en besloten om de rug te keren met het gezicht richting westen. Zij waren degenen die kozen en besloten om aansluiting te zoeken met de EU en de NAVO, niet andersom.
Niet veel later brak in de Sovjet Unie de glasnost uit die uitmondde in conflicten in het Kremlin en zelfs tot de kidnapping van de toenmalige Sovjet leider Michael Gorbatjov. Hij trad af dagen na zijn vrijlating.
De Russen kregen Boris Yeltsin als de eerst gekozen president die bekend stond als iemand die te graag een borreltje Wodka lustte.
Er brak echter een constitutionele crisis uit als gevolg van Yeltsin's besluit om de gedicteerde economie af te schaffen en die te verruilen voor een vrije markt economie. Parlementariërs protesteerden waarop Yeltsin besloot om het hele parlement op te doeken. De volksvertegenwoordigers gaven zich niet zomaar gewonnen en sloten zich op in het Russische Witte Huis. Yeltsin riep daarop het leger in en gaf opdracht het gebouw te beschieten. Dit leidde weer tot rellen in Moskou waarbij burgers de ingezette troepen te lijf gingen. Op 1 Januari 2000 nam Yeltsin ontslag en koos hij Vladimir Putin als zijn opvolger. Twee maanden later won Putin de ijlings gehouden verkiezingen.
Echter, de wortels van het conflict die Putin nu heeft met de EU en de NAVO is niet de beschreven voorgeschiedenis, maar wat die voorgeschiedenis voor hem betekende. Immers, hij maakte als KGB-er in Oost Duitsland deel uit van een machtsapparaat. Putin realiseerde zich maar al te goed dat de val van de Soviet Unie ook het einde van de Sovjets als wereldmacht betekende. De Soviets hadden heel veel militaire bases buiten hun grenzen. Die verdwenen zienderogen..
De Europese Unie werd in 1986 gevormd door zes landen waaronder Nederland. In Mei 2004 sloten acht voormalige Warsaw Pact landen zich hier bij aan. Daarmee schoof de oostelijke buitengrens van de Unie op tot aan Putin's voordeur. Hij kon dit niet verkroppen en liet dat een jaar later ook merken. Dat gebeurde op 25 April 2005.
In 2010 vormden Rusland, Wit-Rusland en Kazakstan een economische samenwerkingsverband, de Euraziatische Douane Unie (Eurasian Costums Union). Je zou denken dat het verband zoiets is zoals de Europese Unie. Dat is niet zo. Immers, bij de EU gaat het om vrij verkeer van personen en goederen binnen de Unie. Dat van Putin gaat alleen over vrij verkeer van goederen tussen drie deelnemende landen. Hij heeft echter een ander land nodig om een volledige westelijke buitengrens tegen dat van de EU te hebben. Het land dat een deel van Putin's Unie grens vormt is Wit-Rusland dat alleen aan Polen grenst. Er is een ander land nodig dat ook aan EU's oostelijke buitengrens ligt. Dat land is Oekraïne omdat ze zowel aan Polen, Slowakije, Hongarije en Roemenië grenst. Allemaal EU lidstaten.
Echter, Oekraïne had meer interesse in een samenwerking met de EU. Dat blijkt toen op 23 Mei 2012 de EFTA in werking trad. Maar dit vrijhandelsverdrag is niet datgene waar Putin zo druk over maakt. Het is het associatieverdrag met de EU dat hem zorgen baart. Immers, via dit verdrag kan Oekraïne overstappen naar een volledige EU lidmaatschap. Putin wilde de ondertekening van dat verdrag kost wat kost voorkomen en dus ging hij zich actief ermee bemoeien. Dit ging gepaard met allerlei dreigementen tegen Oekraine ondanks dat de toenmalige president Viktor Yanukovich pro-Russisch is.
Putin voerde de druk zodanig hoog op waardoor Yanukovich het verdrag uiteindelijk niet ondertekende. Daarmee ontketende hij de ergste sociale onrust die het land ooit kende. Die onrust kennen we als de Maidan Protest. Als de onrust via een opstand een ware revolutie wordt, waarbij honderden doden vallen, besluit Yanukovich naar Rostov aan de andere kant van de Oekraïense grens te vluchten. Voor Putin betekende Yanukovich's vlucht een verloren politieke strijd waarin hij zich zal tonen een ware slechte verliezer te zijn.
Er was namelijk een overeenkomst tussen Moskou en Kiev over de garantie van soevereiniteit en veiligheid die de Russen zouden bieden in ruil voor de teruggave van Russische nucleaire wapens die destijds nog in Oekraïne waren. De Amerikanen hebben hierin bemiddeld.
Echter, Putin verwees die overeenkomst, in 1994 mede ondertekend door Boris Yeltsin, de president die hem als zijn opvolger aanstelde, naar de prullenbak om zodoende de weg vrij te hebben om Oekraïne binnen te vallen. Dat gebeurde niet op 18 Maart 2014 zoals je dat op internet aantreft. De Russen hadden de luchthaven van Sevastopol op de Krim al op 28 Februari 2014 ingenomen. Dit werd door Rusland ontkend maar later toch bekend.
Twee dagen voor de inname van de luchthaven vielen leden van twee Russische inlichtingendiensten -FSB en de militaire tegenhanger GRU- in nachtelijke uren het bestuursgebouw in Sevastopol binnen waardoor separatisten het gehele gebouw konden overnemen.
Het zijn twee duidelijke aanwijzingen dat Putin al met een invasie was begonnen en dat de doelen waren geselecteerd, hetgeen dan weer laat zien dat hij de invasie had voorbereid en dus had gepland. Een jaar later gaf Putin in een documentaire, uitgezonden door Russia Today, toe dat hij de invasie maanden van tevoren had voorbereid.
Maanden van tevoren? Dan moet dat in de periode zijn geweest -al was het maar twee maanden van tevoren- toen the Europese Unie en Oekraïne nog in onderhandelingsgesprekken waren over het associatieverdrag.