Het Assad-regime viel in december 2023 na een halve eeuw van terreur. De val van het regime werd voltooid binnen een week nadat HTS een offensief had gelanceerd vanuit de provincie Idlib tegen troepen die loyaal waren aan het regime.

De vraag rees: hoe konden de jihadisten dat regime zo snel beëindigen? We laten het antwoord voor nu even terzijde, aangezien we geen militaire analisten zijn, hoewel we het offensief wel hebben gevolgd en gedocumenteerd.

Eén ding viel ons op.

Er werd veel gespeculeerd op sociale media dat de Israëliërs hier een hand in hadden. Een video die op X-platform werd gezien, toont Israëlische artillerie op de Golanhoogten die granaten afvuurt richting Syrië tijdens het offensief. De video zou een indicatie kunnen zijn dat de Israëliërs de jihadisten steunden. Dit zou herinneringen kunnen oproepen aan gewonde ISIL-strijders in Israëlische ziekenhuizen.

De Israëliërs hebben echter een lange geschiedenis met het land Syrië. We vonden een groot aantal gebruikers van sociale media die niet weten dat er nooit een vredesakkoord is getekend tussen de Israëliërs en Syrië. Beide partijen zijn sinds 1967 in oorlog.

Wat we allemaal hebben zien gebeuren in Syrië sinds december 2023 is niets meer dan dat de Israëliërs misbruik maken van het feit dat er nooit een vredesakkoord is getekend. De Israëliërs doen dit al sinds de jaren 80, toen ze twee vermeende nucleaire complexen twee keer bombardeerden. Een van die complexen bleek een gemeenschappelijke textielweverij te zijn.

Het is opvallend dat de Israëliërs ook geen vredesakkoord hebben met hun noordelijke buur, Libanon. Je moet terug naar de Bijbelse periode, toen Libanon en Syrië nog deel uitmaakten van Mesopotamië.

De route die de Hebreeuwse stam volgde, geleid door Abraham, begon in Ur in het huidige Irak, naar het noordelijke deel van het huidige Syrië om het zuidelijke deel van het huidige Libanon binnen te gaan, en van daaruit zuidwaarts naar Kanaän.

De beschreven episode speelde zich af toen het jodendom niet eens bestond. Het moest nog ontstaan, maar nadat Abraham in Kanaän aankwam om zichzelf en zijn stamgenoten te verenigen met andere stammen en vervolgens collectief EEN god te accepteren via een verbond. Het Jodendom is een voortvloeisel uit verschillende stammengeloven die in Canaan waren. De karakteristieken van die geloven zijn terug te vinden, vooral in het Babylonische Talmudisme.

Het Israëlische idee van 'Groot-Israël', dat in oktober 2023 weer opkwam, is gebaseerd op Abraham's reis. Het is een 'gereligineerde' motief dat mede verklaart waarom Israëliërs weigeren Syrië te verlaten. Het is niets meer dan een gelijkenis met het idee van het ISIL-kalifaat.

Een tweede motief voor de Israëliërs om te weigeren Syrië te verlaten – ze vertonen zelfs een neiging om het bezette zuidelijke Syrische gebied uit te breiden richting de rivier de Eufraat – was de Iraanse aanwezigheid. Deze aanwezigheid werd honderden keren aangevallen door de Israëliërs vanwege het feit dat er geen vredesakkoord met Syrië is. Toch is de oorsprong een andere.

Op 12 juli 1955 ondertekenden de Israëliërs het Atoom Voor Vrede Akkoord dat geïntroduceerd werd door president Dwight D Eisenhower. De Israëliërs ondertekenden met de belofte om een ​​kernreactor niet te gebruiken voor enig ander doel dan onderzoek.

Het nucleaire probleem begon toen in 1956 de eerste Israëlische premier David Ben-Gurion, die geobsedeerd was door het verkrijgen van kernwapens, verklaarde:

"Wat Einstein, Oppenheimer en Teller, de drie van hen zijn Joden, voor de Verenigde Staten maakten, zou ook door wetenschappers in Israël kunnen worden gedaan, voor hun eigen volk."

De technologie en knowhow die de Verenigde Staten destijds leverden, werden door de Israëliërs gekopieerd om een ​​tweede, maar geheime, reactor te bouwen.

De problemen die zij tegenkwamen waren een gebrek aan expertise in het bouwen van een kernreactor en hoe zij nucleair materiaal voor de geheime reactor konden verkrijgen. Dat laatste was niet echt een probleem. De Israëlische agent in de VS, Zalman Mordechai Shapiro, was al begonnen met het stelen van hoogverrijkt uranium van de NUMEC-complex in Apollo, Pennsylvania.

In datzelfde jaar brak de Suezkanaalcrisis uit nadat het Brits-Franse kanaal door de toenmalige Egyptische president Gamal Adbel Nassr werd genationaliseerd. De twee landen wilden het kanaal weer in bezit krijgen en vroegen daarom de Israëliërs om hulp. In ruil daarvoor zou Frankrijk de Israëliërs helpen met de bouw van Dimona. Dit duurde totdat de Fransen ontdekten dat ze betrokken waren bij de bouw van een reactor voor de productie van kernwapens.

Iran tekende het Atoom Voor Vrede Akkoord twee jaar later, deed geen beloftes maar hield zich aan het verdrag.

De Israëliërs slaagden erin om in 1966-67 hun eerste atoombom te produceren. De declassificatie van gevoelige overheidsdocumenten, die we kennen als de NUMEC-files, laat zien dat de Amerikaanse regering er in ieder geval in 1975 van overtuigd was dat de Israëliërs kernwapens hadden.

Het is vanwege de eerste Israelische atoombom die de internationale gemeenschap ertoe aanzette om met een verdrag te komen, dat we kennen als het Non-Proliferatie Verdrag. Iran tekende dit verdrag in 1968, maar de Israëliërs weigerden ondanks internationale druk.

In 1978 brak de Iraanse Revolutie uit. Khomeini keerde terug uit ballingschap in Frankrijk en verbood het door de VS gesponsorde kernenergieprogramma. Hij beschouwde het programma als on-islamitisch, maar veranderde van mening onder druk van de Iraanse Revolutionaire Garde tijdens de acht jaar durende oorlog tussen Iran en Irak.

De Israëli's waren al de eerste en (nog steeds) de enige kernmacht in het Midden-Oosten, ondanks hun belofte om niet de eerste te zijn die de militarisering van nucleaire technologie introduceerde.

In 2007 zei Menachem Begin: "Zorg ervoor dat geen enkele vijand een reactor heeft." Het is hasbara. Simpel gezegd: zorg ervoor dat we de enige kernmacht in de regio blijven.

Als we "vijand" in een hedendaagse context zouden plaatsen,"vijand" is niets anders dan conflaterend, omdat de term verwijst naar elk land in de regio, zelfs daarbuiten, dat niet aan de kant van de Israëli's staat.  Het is niet zonder reden dat zij intercontentale ballistische raketten in hun arsenaal hebben.

We hebben allemaal kunnen volgen hoe grondig de Israelis in Gaza huishielden. Dit hebben wij allemaal ook kunnen zien sinds December 2024 in Syrië alwaar zij bezig zijn met het bombarderen van alle Syrische militaire opslagplaatsen en de nieuwe machthebbers in Syrië waarschuwen om geen nationaal leger op te zetten.

Volgens berichten op sociale media zouden de Israëliërs het hele luchtafweersysteem hebben uitgeschakeld ofschoon er geen definitieve bewijs is geleverd. Er zijn wel duidelijke aanwijzingen die aantonen dat het Syrische radarsysteem op z'n minst onvoldoende werkte.

Er zijn drie motieven die mogelijk verklaren waarom de Israelis geen leger in Syrië wil.

1. Om te voorkomen dat er aanvallen vanuit Syrië plaatsvinden ondanks het feit dat er na 1967 nooit aanvallen vanuit dit land hebben plaatsgevonden. Toch zijn de Israëliërs erop uit om zowat heel Zuid Syrië te bezetten en hebben al aangegeven dat zij de gebieden die zij momenteel bezetten nooit meer zullen verlaten, hetgeen niets anders dan annexatie is.

2. De beoogde uitbreiding van die zogenaamde veiligheidszones laat zien een poging te zijn voor verdere uitbreiding in de richting van de Eufraat Rivier. Het roept de suggestie op als zouden de Israëliërs een breed uitgevallen corridor willen creëren.

3. De Israelis willen op z'n minst een kortere route voor aanvallen op Iran. Zij moeten nu nog een omweg maken via het luchtruim van Saudi Arabië waardoor het land een schietschijf wordt voor Iraanse vergeldingsacties.

Dus, het Israëlische standpunt over Syrië is niet langer alleen vanwege Iran. De nadruk is nu zoetjes aan meer op het Messiaanse verlangen naar een Groot-Israël komen te liggen.

De Israëliërs creëerden Hezbollah tijdens de bezetting van Zuid-Libanon in 1981. De Israëliërs creëerden Hamas in 1987 tijdens de Israëlische kolonisatie van Gaza van 1956 tot 2005. En nu hebben de Israëliërs het bestaan ​​van het Islamitische Verzetsfront in Syrië gecreëerd, een nieuwe jihadisten groep vanwege de bezettingsopdeling van gebieden ten zuiden van Damascus.

Neen, het is nog niet voorbij in Syrië.